(...)
Artek nie dawał za wygraną. Wzburzyła się w nim latynoska, włoska krew, choć była nieco zmrożona przez butelkę wypitego właśnie zimnego, taniego piwa, na którego pustą butelką zerkał nasz bohater przenikliwym wzrokiem...
- Buerk! - parsknął, po czym pospiesznie rozejrzał się wokół siebie, czy ktoś tego nie widział. Widzieć nie mógł, bo Artek siedział sam w pokoju, zamkniętym na wypadek nagłej kontroli matki. A Artek na ekranie monitora przyglądał się uważnie fotkom swojej ukochanej. "Ile dałbym by zapomnieć Cię" szumiało w głośnikach, co zdołało rozwścieczyć Potito, bowiem wcale zapominać jej nie chciał.
Przeszedł więc do działania, zmienił status w swoim komunikatorze kilkakrotnie systemem - niewidoczny - dostępny, by oznajmić całemu światu, że jest zwarty i gotowy. Ustawił opis na "ping-pong anyone?" i było jasne jak słońce że zaraz nastąpi eksplozja...
Minęło kilka minut i Artka z marzeń wyrwał głośno ustawiony dźwięk odbioru wiadomości (a niech słyszą tumany na osiedlu że się rozmawia!). Na ekranie pojawiło się:
Bo Artek, choć dysponował niezłą rakietą, umiejętności pingpongowych wysokich raczej nie miał. A to podstawa dobrego podrywu.
Oczy mu się zeszkliły i wybiegł z pokoju, trzaskając drzwiami. Po kilku sekundach już był nieopodal stołu pingpongowwego, a nogi jego rozwarte były w dwuznaczny sposób. Dostrzegł ją kątem oka, wychylając się nieśmiało zza bloku...
to be continued
Artek nie odwracaj teraz kota ogonem ... Przyjmnij tą sromotną klęske na piers ... 
Poprzedni temat
Lista tematów
