Patologiczny hazard to, według ICD-10, jednostka chorobowa. Kiedy można rozpoznać to zaburzenie? Kiedy u danej osoby w przeciągu roku zaobserwowano przynajmniej trzy spośród sześciu niżej wymienionych objawów:
-poczucie przymusu lub silna potrzeba grania – najsilniej odczuwana w okresach „abstynencji” od gier;
-subiektywne odczucie trudności w kontrolowaniu zachowań związanych z graniem – zaburzenia kontroli w zakresie czasu i środków poświęconych na gry;
-kontynuowanie grania, pomimo widocznych szkodliwych następstw takiego zachowania – nieracjonalne kontynuowanie hazardu, który przynosi coraz bardziej poważne skutki natury fizycznej, psychicznej i społecznej;
-gorsze samopoczucie i spadek nastroju oraz wzrost napięcia w czasie przerwania lub ograniczenia grania – swoiste „ objawy odstawienne ” patologicznego hazardu;
-poświęcanie coraz większej ilości czasu na gry, coraz bardziej ryzykowna gra, przeznaczanie coraz większych sum pieniędzy na gry, by uzyskać poziom zadowolenia, który wcześniej uzyskiwano przy mniejszej intensywności grania;
-zaniedbywanie innych źródeł przyjemności , rezygnacja z dotychczasowych zainteresowań, coraz większa koncentracja na graniu – centrum życia nałogowego hazardzisty staje się nic innego, jak tylko hazard.